KONSEP RETORIK

Etimologi perkataan retorik berasal daripada perkataan Greek, iaitu rethor yang merujuk kepada pemidato. Manakala rhetorike pula bermaksud seni berpidato dalam bahasa Yunani dan rhetorique, rhetorike, serta rhetoric pula masing-masing berasal daripada bahasa Perancis, Jerman, dan Inggeris yang mendukung maksud yang sama. Retorik dalam bahasa Melayu Klasik tergolong dalam peribahasa, pantun, syair, gurindam, dan banyak lagi.

Abu Hassan Abdul dan Mohd Rashid Md. Idris dalam Mohd Rashid Md. Idris et. al(2014) menjelaskan bahawa retorik merupakan satu gaya penulisan secara berkesan yang betujuan untuk mempengaruhi khalayak, iaitu individu yang berada di persekitarannya. Masyarakat Melayu cenderung menggunakan pelbagai retorik dalam penulisan sebagai daya penarik berbanding isi yang ingin disampaikan.

Menurut Abu Hassan Abdul dan Mohd Rashid Md Idris dalam Mohd Rashid Md Idris et. al(2014) dalam ilmu Balaghah Melayu menyatakan bahawa keutamaan diberikan kepada susunan idea dan penggunaan bahasa yang baik sehingga mampu memberi impak kepada pendengar dan pembaca. Jika tidak, ia akan dianggap sebagai retorik kosong.

Secara ringkasnya, retorik merupakan seni penggunaan atau pemakaian bahasa yang indah dan menarik untuk mempengaruhi pemikiran pendengar dan pembaca. Oleh itu, kemampuan penulis menggarap isi dan mesej penulisannya terletak pada input-input bahasa, pengalaman, maklumat, pemikiran, dan kemahiran menulis yang dimilikinya.

 Rujukan

Mohd Rashid Md. Idris, Abd. Rahman Napiah, dan Seri Lanang Jaya Hj. Rohani, (2013). Karya agung Melayu BSS3022. Tanjong Malim: Universiti Pendidikan Sultan Idris.